Sander (36), vader van twee jonge kinderen, heeft recent besloten zijn kinderen van school te halen vanwege de invoering van genderneutrale toiletten.
Hij geeft aan dat deze keuze voor hem niet eenvoudig was, maar dat hij zich genoodzaakt voelde om in actie te komen om zijn kinderen op te laten groeien in een omgeving die volgens hem veilig en vertrouwd is.
“Ik wil gewoon dat mijn kinderen opgroeien in een omgeving die voor hen duidelijk en prettig aanvoelt,” licht hij toe.
Deze beslissing brengt de vraag naar voren waar de balans ligt tussen inclusiviteit en persoonlijke waarden.
Het thema genderneutrale toiletten wordt op scholen steeds vaker besproken, met het doel een veilige plek te creëren voor alle kinderen, ongeacht hun genderidentiteit.
Voor Sander was de invoering van deze voorzieningen op de school van zijn kinderen echter een kantelpunt. “Toen ik hoorde dat ze dit wilden invoeren, schrok ik,” vertelt hij.
“Mijn kinderen zijn nog jong en begrijpen dit onderwerp niet. Ik vind dat ze in deze fase van hun leven nog niet met zulke complexe thema’s geconfronteerd hoeven te worden.”
Sander geeft aan bezorgd te zijn over wat hij als een snelle acceptatie van nieuwe ideeën ziet, die volgens hem voor kinderen niet altijd begrijpelijk zijn.
“Het voelt alsof onze kinderen ineens in een andere realiteit belanden, zonder dat er een duidelijk gesprek over gevoerd wordt,” zegt hij.
“Ik wil niet dat ze zich ongemakkelijk voelen bij iets simpels als een toiletbezoek. Voor mij is het duidelijk: jongens gaan naar de jongenswc, en meisjes naar de meisjeswc.”
Sander probeerde zijn zorgen te bespreken met de schooldirectie, maar volgens hem was er weinig ruimte voor zijn bezwaren.
“Ik vroeg naar hun redenen en hoe ze ouders en kinderen wilden voorbereiden op de verandering. Het enige antwoord was dat het deel is van een bredere trend en dat de school inclusiever wil zijn,” legt hij uit.
Deze reactie bevestigde voor Sander dat zijn zorgen niet serieus werden genomen. “Ze deden het af als iets onbelangrijks, maar voor mij is dit een principiële kwestie.”
”Mijn kinderen moeten zich op hun gemak kunnen voelen, zonder dat ze worden geconfronteerd met zaken die ze nog niet begrijpen.”
Hij benadrukt dat hij het streven naar inclusiviteit op zich waardeert, maar vindt dat er grenzen zijn aan wat jonge kinderen zouden moeten begrijpen.
“Ik wil niet dat mijn kinderen in de war raken door onderwerpen die op deze leeftijd nog niet relevant voor hen zijn,” zegt hij.
“Het voelt alsof we te snel stappen zetten zonder dat we stilstaan bij de impact op kinderen.” De keuze om zijn kinderen van school te halen was volgens Sander niet zonder gevolgen.
“Het was absoluut geen makkelijke beslissing,” vertelt hij. “Mijn kinderen hadden hun vriendjes en vriendinnetjes daar. Het voelt alsof hun vertrouwde omgeving ineens verdwenen is.”
”Maar als ouder moet ik keuzes maken waarvan ik denk dat ze het beste zijn voor hun welzijn.” In zijn directe omgeving kreeg Sander gemengde reacties.
“Sommige vrienden en familieleden begrijpen mijn beslissing volledig, anderen vinden dat ik het te groot maak,” zegt hij.
“Toch kan ik niet zomaar meegaan met iets waar ik me ongemakkelijk bij voel, enkel omdat het gangbaar lijkt. We moeten ons afvragen of dit echt is wat we willen voor onze kinderen,” voegt hij eraan toe.
Voor Sander gaat het uiteindelijk om het behoud van normen en waarden in de opvoeding. “Ik geloof dat kinderen baat hebben bij helderheid en structuur.”
”Door ze al jong met ingewikkelde thema’s als genderneutraliteit in aanraking te laten komen, nemen we een stukje van hun onschuldige kindertijd weg,” zegt hij.
Inmiddels heeft Sander zijn kinderen ingeschreven op een andere school waar er geen genderneutrale toiletten zijn.
“Het is een opluchting te weten dat ze daar in een voor hen vertrouwde omgeving terechtkomen. Ze zullen zeker ooit met deze onderwerpen te maken krijgen, maar ik wil dat dit in hun eigen tempo en op een voor hen begrijpelijke manier gebeurt.”
De beslissing van Sander heeft zowel bijval als kritiek ontvangen. Terwijl sommige ouders zijn zorgen delen, zien anderen het als een te zware reactie in een veranderende samenleving. Sander blijft echter bij zijn keuze en zijn overtuiging dat dit het beste is voor zijn kinderen.
1. Er mag geen onschuldig stukje kindertijd worden weggehaald bij hen…
2. Hij is het absoluut niet eens met de keuze van deze basisschool!
3. Hij vindt dat er grenzen zijn aan wat jonge kinderen moeten begrijpen
4. Hij schrok toen hij hoorde dat de school dit zou gaan invoeren.
5. Hij wil een school die voor zijn kinderen duidelijk en prettig aanvoelt.
