Na meer dan twintig jaar in de horeca te hebben gewerkt, beschrijft Rachid met een espresso in de hand wat velen over het hoofd zien: de cruciale rol van sfeer in zijn restaurant.
“Er zijn veel mensen die de invloed van de sfeer in een restaurant niet beseffen,” zegt hij. Zijn doel is om gasten een ontsnapping te bieden aan de dagelijkse hectiek en hen de kans te geven om echt te genieten van hun maaltijd.
Toch merkt hij al jaren dat dit niet altijd eenvoudig is, vooral door de aanwezigheid van jonge kinderen. “Hoe schattig ze ook zijn, kleintjes maken soms veel lawaai.”
Rachid benadrukt dat zijn besluit niet voortkomt uit kritiek op kinderen zelf. “Ik heb zelf ook kinderen opgevoed, dus ik weet hoe lastig het kan zijn om met een peuter uit eten te gaan.”
”Maar mijn pizzeria is niet groot en jonge kinderen kunnen de ervaring van andere gasten verstoren.” De keuze om kinderen onder de acht jaar niet toe te laten, maakte hij dan ook niet zomaar.
Jarenlang zocht hij naar een balans tussen toegankelijkheid voor gezinnen en een rustige beleving voor zijn vaste gasten.
“Wanneer er meerdere gezinnen binnenkwamen, werd het soms te druk. Jonge kinderen die moe of verveeld zijn, produceren geluid.”
”Dat is niet alleen lastig voor de ouders, maar ook voor de andere gasten die in alle rust hun eten willen genieten. Op een gegeven moment kon dat zo niet langer.”
Op een gegeven moment besloot hij dat het anders moest om zijn gasten een optimale ervaring te kunnen bieden.
Het invoeren van deze regel was een weloverwogen beslissing, die Rachid niet licht opnam. Hij wist dat hij sommige klanten teleur zou stellen, maar wilde de sfeer van zijn pizzeria bewaken.
“Het was moeilijk, je wilt niemand buiten sluiten. Maar het welzijn van mijn gasten staat voorop. Daarom moest ik wel een keuze maken die de serene sfeer en hoge ervaring kon beschermen.”
“Ik heb altijd duidelijk gemaakt dat het om de sfeer gaat die ik hier wil creëren. Een plek voor mensen die rustig willen genieten, dat is wat ik wil bieden.”
Hoewel hij zich aanvankelijk zorgen maakte over negatieve reacties, bleek de respons verrassend positief. “Veel van mijn vaste klanten begrepen mijn beslissing.”
”Sommigen vonden het zelfs moedig van me en anderen zeiden dat ze juist door deze regel vaker zouden komen.”
Toch blijft Rachid open over de kritiek die hij soms krijgt. “Ik begrijp dat sommige mensen het beleid discriminerend of onvriendelijk kunnen vinden.”
”Toch probeer ik altijd uit te leggen dat het niks met een afkeer van kinderen te maken heeft, maar puur met de ervaring die ik mijn gasten wil bieden. Er zijn genoeg andere plekken waar gezinnen welkom zijn, maar mijn pizzeria is daar niet een van.”
Rachid blijft trouw aan zijn visie en kijkt trots toe hoe gasten ontspannen genieten. “Als ik zie dat mensen van hun pizza genieten en ontspannen zitten, weet ik dat ik de juiste keuze gemaakt heb. Het gaat niet om het aantal gasten, maar om hun beleving. Dat is waar het om draait.”
Zijn keuze om jonge kinderen niet toe te laten, blijft een gespreksonderwerp, zowel binnen zijn klantenkring als daarbuiten.
Maar voor Rachid is de essentie duidelijk: rust, kwaliteit en gastvrijheid in balans. “Ik wil dat mensen hier met plezier komen eten, en dat zie ik nu gelukkig gebeuren,” besluit hij tevreden.
1. Rachid vertelt waarom hij deze keuze uiteindelijk heeft gemaakt.
2. Een pizza eten met kleine kinderen heeft in dit restaurant dus geen zin!
3. Zijn gasten moeten in alle rust kunnen genieten van hun pizza.
4. Dit zijn de redenen waarom hij deze keuze heeft gemaakt:
5. Rachid is blij dat hij deze keuze heeft gemaakt!
