Patricia, een 45-jarige moeder uit Amsterdam, ziet geen probleem in het geven van een koekje aan haar vierjarige zoon Michel tijdens het boodschappen doen.
Terwijl ze ontspannen door de supermarkt loopt, geniet Michel zichtbaar van het lekkers dat hij heeft gekregen. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij enthousiast.
Zonder te aarzelen pakt Patricia een pak koekjes van het schap, opent het en geeft hem er één. Voor haar is dit een eenvoudige manier om het winkelen vlotter te laten verlopen.
Patricia is zich ervan bewust dat sommige mensen haar acties vreemd vinden, maar dat laat haar koud. “Wat is het probleem? We rekenen alles netjes af bij de kassa,” zegt ze rustig.
Voor haar is het een praktische oplossing. “Michel blijft rustig en blij, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Toch merkt Patricia dat niet iedereen begrip heeft voor haar aanpak. Ze krijgt soms blikken of hoort gefluister van andere klanten.
“Sommige mensen denken dat ik Michel leer dat hij zomaar dingen kan pakken zonder te betalen,” vertelt ze. “Maar we betalen alles gewoon, dus ik zie het probleem niet.”
Volgens haar is het vooral een kwestie van efficiëntie. “Als ik Michel dat koekje niet geef, begint hij te zeuren of wordt hij onrustig. Dit maakt het winkelen voor ons allebei makkelijker.”
Naast het gemak voor haar zoon, geeft Patricia toe dat het haar ook helpt om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange dag werken.
“Soms wil ik gewoon snel mijn boodschappen doen zonder gedoe,” zegt ze glimlachend. “Als een koekje hem tevreden houdt, dan is dat voor ons beiden beter.”
Onlangs kreeg Patricia echter een reactie van een boze klant in de supermarkt. “Er was een vrouw die me kwaad aankeek toen ze zag dat Michel al halverwege het pak koekjes was voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
“Ze zei dat ik eerst had moeten betalen.” Patricia bleef rustig en reageerde: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” Ondanks haar kalme antwoord voelde ze de spanning van de situatie.
Soms twijfelt Patricia of ze het goed aanpakt, maar uiteindelijk blijft ze bij haar standpunt. “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig,” legt ze uit.
Voor haar is het een kwestie van balans: Michel is energiek en vraagt tijdens het winkelen vaak om iets lekkers. “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Patricia benadrukt dat ze echt niet de enige ouder is die worstelt met dit soort situaties. “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden, omdat alles netjes bij de kassa wordt afgerekend. De kritiek van anderen laat Patricia niet echt raken.
“Kinderen hebben niet altijd het geduld om te wachten,” zegt ze nuchter. “En ik ga geen strijd met hem aan over iets kleins als een koekje. Er zijn belangrijkere dingen om me zorgen over te maken.”
Patricia erkent dat elke ouder zijn eigen manier heeft om met opvoedingskwesties om te gaan. “Ik snap dat mensen het anders kunnen zien, maar dit werkt voor ons gezin,” zegt ze.
“Als het voor ons goed is, is dat wat telt. We doen allemaal ons best om de dag zo goed mogelijk door te komen, en voor ons is dat met een koekje in de supermarkt.”
1. Ze krijgt vaak scheve gezichten in de supermarkt! Velen vinden dit niet Oke!
2. Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden…
3. Naar eigen zeggen rekent ze alles keurig af bij de kassa….
4. Vele klanten vinden niet kunnen en worden dan ook boos!
5. Zelf snapt ze het probleem niet want ze rekent alles netjes af!
