Annie, een 76-jarige vrouw, woont al bijna haar hele leven in een hoekwoning in een kindvriendelijke buurt. Het huis, met zijn ruime kamers en grote tuin, is voor haar alleen eigenlijk te groot geworden.
Toch kan ze geen afstand doen van haar vertrouwde woning, vol herinneringen en verhalen uit het verleden.
Ze heeft de buurt zien veranderen, met nieuwe gezinnen die kwamen en gingen, maar altijd vond ze haar rust. Tot zes maanden geleden, toen een jong gezin naast haar kwam wonen.
Het gezin bestaat uit twee ouders, een jongetje van vier en een meisje van zes. Al snel ontdekte Annie dat deze kinderen veel energie hadden en dat dit haar rustige middagen flink zou verstoren.
Overdag spelen er vaak kinderen in het speeltuintje aan de overkant van het woningblok, maar de kinderen van haar buren spelen het liefst in hun achtertuin. Wat voor de kinderen onschuldig plezier is, is voor Annie een grote bron van ergernis geworden.
Iedere middag na schooltijd klinkt het gelach en geschreeuw van de kinderen door de schutting heen. Ze rennen, spelen en genieten duidelijk van hun tijd buiten, maar voor Annie is het allesbehalve prettig.
“Ik ben op leeftijd en heb in de middag gewoon een dutje nodig,” schrijft ze op een forum waar ze haar frustratie deelt. “Door het lawaai van de kinderen van mijn buren lukt dat niet meer. Het is iedere middag hetzelfde liedje.”
Annie heeft al geprobeerd om het probleem op een vriendelijke manier op te lossen. Ze heeft haar buren gevraagd of ze hun kinderen niet eerst anderhalf uur binnen kunnen houden na schooltijd, zodat zij haar welverdiende middagdutje kan doen.
Maar de reactie van haar buren was duidelijk: zij vonden dat hun kinderen gewoon lekker moesten kunnen spelen.
De buren begrepen wel dat Annie rust nodig had, maar waren van mening dat het belangrijk was dat de kinderen na school buiten konden ontspannen.
Voor Annie was dat antwoord onbegrijpelijk. “Ik ben al zo lang hier,” vertelt ze op het forum. “Ik woon hier als eerste in dit blok, al tientallen jaren. Ik heb toch ook recht op een beetje rust, zeker nu ik ouder ben?”
De jonge buurt om haar heen lijkt echter een andere mening te hebben over hoe de middagen zouden moeten verlopen. Het contrast tussen de generaties in de buurt wordt steeds zichtbaarder voor Annie.
Waar vroeger haar eigen kinderen in dezelfde speeltuin speelden en buren respectvol met elkaar omgingen, voelt ze nu dat haar behoeften als oudere buurtbewoner worden overschaduwd door de energie van jongere gezinnen.
Het doet haar pijn dat er geen oplossing lijkt te zijn. Ze wil geen ruzie met de buren, maar weet ook niet hoe ze anders aan haar middagrust kan komen.
Op het forum vraagt ze om advies van anderen die misschien met een soortgelijk probleem te maken hebben gehad.
“Ik ben het echt spuugzat,” sluit ze haar bericht af. “Het is mijn huis, mijn rust, en ik weet niet hoe ik dit moet oplossen zonder dat het uit de hand loopt.”
1. Ze eist dan ook dat de kinderen na schooltijd niet in de achtertuin spelen.
2. Annie eist dan ook dat de kinderen na schooltijd niet in de achtertuin spelen.
3. De 76 jarige eist dan ook dat de kinderen na schooltijd niet in de achtertuin spelen.
4. Door de buurtkindjes worden haar middagdutjes bruut verstoord.
5. Door het lawaai van de kinderen kan ze niet een middagdutje doen…
