Bij het normale verloop van de doop begint het ritueel met de ontvangst van de dopeling en diens familie bij de ingang van de kerk, wat symbool staat voor de opname van de dopeling in de gemeenschap.
Tijdens de ceremonie worden er gebeden uitgesproken en Bijbelse teksten voorgelezen die betrekking hebben op de betekenis en de beloften van de doop.
Een cruciaal aspect van de doopceremonie is de zegening van het doopwater, meestal aanwezig in een doopvont.
Dit water, waarmee de priester of diaken de dopeling overgiet of onderdompelt, staat voor de reiniging van de ziel en het wegwassen van de zonde.
Bij baby’s wordt het water voorzichtig over het hoofd gegoten, terwijl volwassenen soms volledig ondergedompeld worden.
Na het dopen met water ontvangt de dopeling de zalving met chrisma, een heilige olie die de gave van de Heilige Geest symboliseert en de speciale uitverkiezing en toewijding aan God bevestigt.
De dopeling krijgt ook een doopkaars, aangestoken van de Paaskaars, die het licht van Christus vertegenwoordigt dat nu in de dopeling schijnt. Dit licht symboliseert hoop en de roeping van de christen om als een licht in de wereld te zijn.
Kledij speelt ook een belangrijke rol; doorgaans worden dopelingen gekleed in een wit gewaad, wat symbool staat voor zuiverheid en een nieuw begin.
Ouders kiezen vaak voor de doop van hun baby om hen van jongs af aan deel te laten uitmaken van de religieuze gemeenschap en hen de zegeningen en bescherming van het geloof te schenken.
Volwassenen die zich bekeren tot het katholieke geloof ondergaan de doop om hun geloof formeel te belijden en volledig deel te worden van hun nieuwe spirituele gemeenschap.
De doop is meer dan een traditie; het is een fundamenteel sacrament dat de kern van het christelijke leven en gemeenschap raakt.
Het staat voor een spirituele geboorte en een vreugdevolle bekrachtiging van geloof en toewijding aan de leer van Christus.
