Voor Jannie begon haar verjaardag dit jaar zoals altijd: gezellig omringd door vrienden, een mooi aangeklede borrelplank en een stapel cadeaus om uit te pakken.
Maar toen ze het geschenk van haar beste vriendin Marleen opende op haar verjaardag, was ze even sprakeloos.
“Het was een prachtige kristallen vaas met ingeslepen veldbloemen, exact hetzelfde exemplaar dat ik haar drie jaar geleden zelf had gegeven,” deelt Jolanda. “Ik herkende het meteen.”
De vaas was bijzonder en uniek, handgemaakt en voorzien van subtiele gravures die speels overgingen in sierlijke lijnen.
Jannie had deze destijds met zorg uitgezocht bij een klein antiekwinkeltje, specifiek als speciaal cadeau voor Marleen’s verjaardag.
Ze wilde iets bijzonders geven, wetend hoe Marleen houdt van kunstzinnige en klassieke decoratie. “Ze had destijds zelfs gezegd dat ze er heel blij mee was,” aldus Jannie.
Nu zat ze dus met diezelfde vaas in haar handen, haar gedachten alle kanten opschietend. “Het eerste wat ik voelde, was verwarring.”
”Had Marleen echt niet door dat ik haar deze vaas zelf ooit had gegeven? Of dacht ze dat ik het niet zou merken?”
Ze probeerde haar gezichtsuitdrukking neutraal te houden om de sfeer niet te verstoren, maar het ongemak was duidelijk voelbaar. “Ik wilde geen scene maken, maar ik voelde me wel gekwetst.”
Ondanks haar pogingen om de gedachten te verdringen, bleef het knagen. “Die vaas had voor mij een speciale betekenis, juist omdat ik iets moois en persoonlijks aan mijn beste vriendin wilde geven. Nu kreeg ik het gevoel dat dat voor haar weinig waarde had,” legt Jannie uit.
De suggestie dat Marleen haar eerdere cadeau gerecycled had en vervolgens aan haar terug gaf, deed pijn en voelde ongemakkelijk.
Na het feest besloot Jannie haar gevoel met een andere vriendin te delen, hopend op een stukje advies. “Ik vroeg me af of ik Marleen moest aanspreken of het gewoon moest laten rusten,” vertelt Jannie.
Haar vriendin lachte en stelde dat ze het als een grappig misverstand moest zien, maar begreep ook dat Jannie gekwetst was.
Na een paar dagen besloot Jolanda toch voorzichtig met Marleen te praten. Ze bracht het onderwerp luchtig ter sprake, in de hoop het ongemak te vermijden.
Ze vroeg terloops of Marleen zich herinnerde dat die vaas ooit een cadeau van haar was geweest. Tot haar verrassing reageerde Marleen nerveus lachend en blozend.
“Ze gaf toe dat ze zich niet realiseerde dat het dezelfde vaas was en dacht gewoon dat het een mooi cadeau voor mij zou zijn,” aldus Jolanda.
Marleen verontschuldigde zich meteen en verzekerde haar dat ze nooit de intentie had gehad om haar te kwetsen.
Hoewel de excuses oprecht leken, bleef er voor Jolanda een wrange nasmaak hangen. “Het voelde alsof mijn eerdere gebaar gewoon vergeten was, alsof het niet belangrijk was voor haar.”
”En als ik zelf ooit een cadeau zou hergebruiken, zou ik er zeker op letten het niet aan dezelfde persoon terug te geven,” zegt Jannie, nog steeds licht verbaasd over het voorval.
Deze ervaring heeft Jannie aan het denken gezet over wat cadeaus en vriendschap voor haar betekenen. “Voor mij gaat een cadeau om de intentie en de aandacht die erin gestopt worden.”
”Het hoeft niet duur te zijn, maar wel persoonlijk,” legt ze uit. “Misschien verwachtte ik teveel, maar ik dacht echt dat ze de vaas speciaal vond.”
Voor nu twijfelt Jolanda over hoe ze in de toekomst met cadeaus in hun vriendschap om wil gaan. “Het voelt raar om haar nog iets persoonlijks te geven, nu ik weet dat het misschien niet zoveel voor haar betekent. Ik denk dat ik voortaan iets eenvoudigers of praktischers kies, zonder persoonlijke waarde,” besluit ze.
1. Jannie voelt zich vooral ontzettend gekwetst…
2. Toen ze het openmaakte herkende ze het direct!
3. ‘Het voelde alsof mijn eerdere gebaar gewoon vergeten was’
4. Jannie kreeg het gevoel dat het voor haar vriendin weinig waarde had…
5. Je zou toch door de grond heen zakken als je dit meemaakt…
