Geert (62) blijft vasthouden aan de oude manier van bankieren en ziet niets in de overstap naar online diensten.
Terwijl steeds meer mensen hun financiën met een paar klikken via hun smartphone regelen, heeft Geert liever een bezoek aan zijn vertrouwde bank.
“Die technologie vertrouw ik niet,” zegt hij met overtuiging aan zijn keukentafel, omringd door papieren bankafschriften.
Waar vele anderen de voordelen van digitale bankdiensten juist benadrukken, ervaart Geert vooral zorgen.
“Iedereen beweert dat het eenvoudig is en dat je alles kunt bijhouden, maar ik voel me er niet goed bij. Wat als er iets misgaat? Wat als iemand mijn geld steelt zonder dat ik er iets van merk?”
“Je hoort altijd verhalen over hackers, mensen die ineens hun spaargeld kwijt zijn. Hoe kan ik zeker weten dat het veilig is?” vraagt hij zich af.
Geert is dan ook absoluut niet van plan om met de massa mee te doen. “Ik weet hoe mijn bank werkt. Als ik een probleem heb, loop ik gewoon naar binnen en praat ik met iemand aan de balie.”
”Ze kennen me daar, en ik heb altijd het gevoel dat ik op hen kan vertrouwen. Dat krijg ik niet van een scherm.”
Hij wijst naar verhalen van vrienden die hun spaargeld verloren aan oplichters, zoals een vriend die bijna 5000 euro kwijt was door een phishing-aanval.
“Hij kreeg een e-mail die van zijn bank leek te komen, en voordat hij het wist, was zijn geld verdwenen. Gelukkig kon de bank het terughalen, maar dat heeft me alleen maar meer overtuigd dat online bankieren niets voor mij is.”
Het idee van veiligheid en persoonlijke controle speelt voor Geert een grote rol. In een wereld waar steeds meer gegevens digitaal worden opgeslagen, blijft hij sceptisch.
“Met online bankieren weet je nooit wie er meekijkt. Die controle en privacy zijn voor mij belangrijk,” legt hij uit.
Ondanks de geruststellingen van banken dat digitale systemen veilig zijn, blijft Geert terughoudend: “Als iemand echt toegang wil tot je gegevens, dan vinden ze wel een manier. Dat risico neem ik liever niet.”
Zijn kinderen proberen hem over te halen om toch een poging te wagen, maar zonder veel succes. “Ze zeggen dat ik met de tijd moet meegaan en dat het veilig is,” vertelt Geert.
“Maar ik voel me gewoon niet op mijn gemak. Voor hen is het makkelijk omdat ze ermee opgegroeid zijn, maar voor mij blijft het onnatuurlijk.”
De eerste keer dat zijn kinderen hem een smartphone in de hand drukten om een bankapp te proberen, was een frustrerende ervaring.
“Na een half uur inloggen, codes en verificaties heb ik de telefoon teruggegeven. Het voelde gewoon niet goed.”
Met de sluiting van steeds meer fysieke bankfilialen merkt Geert dat het lastiger wordt om op zijn eigen manier te blijven bankieren.
Laatst moest hij drie kwartier wachten voor een simpele transactie. “Jongere mensen kijken me soms vreemd aan, zij regelen alles snel op hun telefoon. Maar voor mij werkt het nu eenmaal zo.”
Hoewel hij zich realiseert dat hij een van de weinigen is die nog zo denkt, blijft Geert bij zijn beslissing. “Het gaat om mijn geld en mijn zekerheid.”
”Als ik naar de bank wil, wil ik een medewerker kunnen spreken en weten dat alles goed geregeld is.” Zijn kinderen blijven proberen hem te overtuigen, maar vooralsnog is Geert vastberaden.
“Zolang ik het nog zelf kan doen, blijf ik het op mijn manier doen. Ik heb geen zin in de stress van online risico’s. Voor mij werkt het prima zo.”
1. Zijn kinderen proberen hem over te halen maar hij gaat daar niet in mee.
2. Geert blijft bij zijn standpunt!
3. Geert legt uit waarom hij geen vertrouwen heeft!
4. Hij heeft geen zin in de stress van online risico’s
5. Zijn kinderen proberen hem te overtuigen… maar daar trapt hij niet in.
