Joop, een 69-jarige man, keek uit naar een avondje uit eten in Amsterdam, iets wat hij vaker had gedaan en altijd had gewaardeerd. Deze keer verliep het echter anders dan verwacht.
Wat begon als een gezellig etentje, eindigde voor Joop in frustratie en onbegrip vanaf het moment dat hij het restaurant binnenstapte.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” vertelt Joop. Hij had zich verheugd op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Maar nog voordat hij aan tafel zat, voelde hij al dat er iets niet helemaal goed ging. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijke, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht nog even dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is zijn moedertaal te spreken in zijn eigen land, voelde het vreemd om in een restaurant in de hoofdstad niet in het Nederlands te kunnen communiceren. “Het was alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands probeerde te praten, merkte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
“Ze begreep me gewoon niet. Ze had geen idee wat ik zei.” Wat begon als een ongemakkelijke situatie, veranderde al snel in ergernis toen Joop ontdekte dat het hele personeel Engels sprak.
“Ze spraken allemaal Engels! Niet alleen zij, maar ook de andere obers. Toen ik probeerde te vragen of er iemand was die wel Nederlands sprak, werd ik weer met Engels aangesproken.”
Joop beschrijft hoe het personeel reageerde toen duidelijk werd dat hij hen niet kon verstaan. “Ze waren echt chagrijnig toen ze doorhadden dat ik ze niet kon verstaan.”
”Ze rolden met hun ogen, en een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer probeerde uit te leggen wat ik wilde bestellen.”
Voor Joop, die gewoon een maaltijd wilde bestellen in zijn eigen land, was het onbegrijpelijk dat er niemand Nederlands sprak.
“Het ergste was dat ze helemaal geen moeite deden om me te helpen,” vertelt hij. “Toen ze merkten dat ik geen Engels sprak, gingen ze gewoon verder met hun werk, zonder ook maar even te proberen me te begrijpen.”
Hij voelde zich buitengesloten en ongewenst. “Het was alsof ik er niet toe deed. Het was hun manier of niets.”
Hoewel hij begrijpt dat Amsterdam een internationale stad is en veel toeristen trekt, blijft het voor Joop moeilijk te accepteren dat in een Nederlands restaurant geen Nederlands wordt gesproken.
“Ik verwacht gewoon dat ik in Nederland Nederlands kan spreken,” zegt Joop met een frons. “Het is toch niet teveel gevraagd? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
Joop’s teleurstelling werd groter toen hij zag dat andere klanten, die Engels spraken, zonder problemen werden geholpen.
“Het leek wel of je in dat restaurant alleen geholpen werd als je Engels sprak. En dat vond ik echt heel vervelend. Ik voelde me echt onzichtbaar.”
Hoewel Joop geen probleem heeft met de internationalisering van steden zoals Amsterdam, vindt hij het pijnlijk dat de lokale taal en cultuur lijken te verdwijnen.
“Ik hoef toch niet naar het buitenland om Engels te spreken?” vraagt hij zich af. “Waarom kunnen ze niet gewoon twee talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
“Het is alsof Nederland steeds minder van ons wordt,” zegt Joop. “We moeten ons aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Joop besloot het restaurant te verlaten zonder te eten. “Ik kom daar niet meer,” zegt hij. “Niet omdat het eten slecht was, want dat weet ik niet eens. Ik heb het niet eens besteld. Maar omdat ik me totaal niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Zijn ervaring werpt een licht op de groeiende internationalisering van steden als Amsterdam, waar toerisme soms prioriteit lijkt te krijgen boven de lokale bevolking.
Joop’s verhaal herinnert ons eraan dat, terwijl we openstaan voor een internationale gemeenschap, het belangrijk blijft om de lokale cultuur en taal te koesteren.
“We zijn toch in Nederland?” vraagt Joop zich af. “Dan wil ik toch gewoon Nederlands kunnen praten?”
1. Hij keek uit naar een leuk avondje uit maar dat verliep anders dan verwacht.
2. Dat dit in ons landje gebeurt vindt hij alles behalve normaal.
3. Hij voelde zich onzichtbaar en totaal niet begrepen.
4. Vanaf het moment dat hij binnenstapte groeide zijn frustratie…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
